Femme de pêcheur sur le ponton

Een buitengewone belangstelling heeft Léon Spilliaert voor de Oostendse vissershaven. Zijn ouderlijk huis in de Kapellestraat ligt op amper tweehonderd meter van de vissershaven, maar toch belandt hij hier in een totaal andere wereld. Om zich nog meer te laten onderdompelen in die sfeer huurt hij een zolderruimte boven een volkse frituur, op de hoek van de Visserskaai en de Nieuwstraat. Van daaruit observeert hij het drukke leven aan de kaai: het komen en gaan van de vissersvloot, de wachtende vissersvrouwen en hun kinderen, nettenbreisters, het tumult van het vislossen en de verkoop aan de vistrap. Impressies die hij vertaalt naar tientallen tekeningen.
De mijmerende vissersvrouw aan de kaai is een onderwerp dat vaak terugkomt. Léon Spilliaert observeert hen graag, hoe ze daar roerloos staan, in diepe mijmering, met een beetje melancholie. Dag na dag, bij zonsopgang en zonsondergang. Geen zweem van ongeduld. Ze weten precies welke toekomst voor hen ligt: een leven zoals vele generaties vissersvrouwen voor hen hebben geleid. Hij toont de vissersvrouw vaak van op de rug gezien, starend over het water, de handen voor de schort gevouwen.
De materialen waarmee hij de juiste sfeer wil vangen zijn allerminst gebruikelijk. Aanvankelijk kiest hij vooral voor Oost-Indische inkt bewerkt met penseel en pen. Af en toe voegt hij wat kleurpotlood, pastel of lichte aquarel toe. Het licht bereikt hij door delen onbeschilderd te laten.